IPv6، از اسمش معلومه که نسخه‌ی ششم و بعدی پروتکل معروف اینترنت (IP) است. حالا شاید بپرسید پس IPv5 چی شد؟! (چون الان در دنیا به غیر از بعضی دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی ما عملاً در اینترنت از IPv4 استفاده می‌کنیم.)
جریان از این قراره که فیلد ورژن پروتکل اینترنت قبلاً توسط یه پروتکلی به نام ST اشغال شده!
اگه بخوام فهرست‌وار مزایای IPv6 را بیارم باید بگم:

1. برخلاف نسخه‌ی قبلی خود که 32 بیتی بود، 128 بیتی است و در نتیجه دیگه لازم نیست نگران تموم شدنش باشیم و در واقع با اومدن نسل بعدی پروتکل اینترنت، رؤیای «اختصاص یک آدرس منحصربفرد به هر کسی و هر چیزی در دنیای سایبر» به واقعیت نزدیکتر می‌شه!
2. anycast routing را با خودش می‌یاره.
3. باعث حذف checksum از لایه‌ی IP می‌شه.

وخیلی بهسازی‌های دیگه را به همراه داره (که سعی می‌کنم بعداً در قالب یه مقاله بیارمشون). اینه که خیلی از جاها دارن خودشون را برای این مهمون ناخونده آمده می‌کنند!
در ایران هم اخیراً یه کارایی داره انجام می‌شه. یکی از اونها که من شخصاً افتخار همکاری با تیم قدرتمندش را داشتم، پروژه‌ی IPv6 در مرکز تحقیقات مخابرات ایران بود.
حالا هم مثل اینکه طرح ایجاد اولین شبکه‌ی علمی کشور مبتنی بر IPv6 از تهران شروع شده.